|
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ INTEL CORE 2 DUO KAI SYSTEM MEMORY ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ.
Intel Core 2 Duo και System Memory
Δεδομένου ότι , η πλατφόρμα Core 2 Duo χαρακτηρίζει την υψηλότερη απόδοση μνήμης σε σύγκριση με το σύστημα Pentium D στην πράξη, όχι μόνο θεωρητικά. Αν και οι δύο επεξεργαστές από τη Intel έχουν πρόσβαση στη μνήμη μέσω του ίδιου ελεγκτή μνήμης που ενσωματώνεται στη North Bridge του chipset (αυτή η δοκιμή εκτελέσθηκε βασισμένη σε i975X mainboard), η επιλογή της CPU έχει πολύ μεγάλες επιπτώσεις στο αποτέλεσμα. Ο Core 2 Duo μπορεί να εξασφαλίσει ένα 10% υψηλότερο εύρος ζώνης μνήμης και μια πολύ χαμηλότερη λανθάνουσα κατάσταση πρόσβασης στοιχείων (από 20% σε 40% ανάλογα με πόσο αποδοτικοί οι αλγόριθμοι προ-ευρύτητας στοιχείων είναι σε μια ιδιαίτερη εφαρμογή). Ο Core 2 Duo είναι προφανώς ανώτερος από τους επεξεργαστές προηγούμενης γενιάς NetBurst όταν χρησιμοποιεί το υποσύστημα μνήμης αποτελεσματικά.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον να συγκριθεί η πραγματική απόδοση της πλατφόρμας Core 2 Duo με αυτήν του Athlon 64 X2 πλατφόρμα ειδικά δεδομένου ότι χρησιμοποιούν τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην τοποθέτηση του ελεγκτή μνήμης. Αντίθετα στον Core 2 Duo, το Athlon 64 X2 (στο σχέδιο υποδοχών AM2) έχει έναν εσωτερικό DDR2 ελεγκτή SDRAM, ενσωματωμένο δεξιά στον πυρήνα CPU. Ο ενσωματωμένος ελεγκτής παρέχει ένα πολύ υψηλό εύρος ζώνης μνήμης. Το ουσιαστικό πλεονέκτημα πέρα από την πλατφόρμα Core 2 Duo δεν πρόκειται να αναρωτηθεί να θεωρήσει ότι στα συστήματα της Intel η ταχύτητα των μεταφορών στοιχείων μεταξύ της CPU και της μνήμης περιορίζεται από το εύρος ζώνης του FSB. Κατά συνέπεια, το υποσύστημα μνήμης DDR2-800 SDRAM είναι περίπου 40% αποδοτικό στην πλατφόρμα με τη νέα Intel CPU και 55-60% αποδοτικό στο Athlon 64 X2 πλατφόρμα.
Όσον αφορά στην παράμετρο λανθάνουσας κατάστασης μνήμης, δύο από τις τρεις χρησιμότητες δοκιμής δείχνουν ότι η πλατφόρμα Core 2 Duo είναι σε θέση τη χαμηλότερη λανθάνουσα κατάσταση μνήμης από το Athlon 64 X2 σύστημα. Αυτό το αποτέλεσμα οφείλεται προφανώς στους αλγορίθμους προ-ευρύτητας στοιχείων που υιοθετούνται από τη μικροϋπολογιστική αρχιτεκτονική πυρήνων. Εκείνοι οι αλγόριθμοι αποδεικνύονται πολύ χρήσιμοι σε πολλές περιπτώσεις. Έτσι, ακόμα κι αν με έναν εξωτερικό ελεγκτή μνήμης, οι Core 2 Duo επεξεργαστές έχουν την υψηλή απόδοση στις εφαρμογές ευαίσθητες στην ταχύτητα μνήμης.
Δοκιμή και μέθοδοι
Η δεύτερη ομάδα δοκιμών πραγματοποιήθηκε γιατί αυτή η αναθεώρηση προορίστηκε να αποκαλύψει την επιρροή των παραμέτρων υποσυστημάτων μνήμης, δηλαδή συγχρονισμών και συχνοτήτων, στην απόδοση του Core 2 Duo. Η δοκιμή βασίστηκε πάνω σ ένα ASUS P5W DH Deluxe mainboard που χαρακτηρίζει το i975X chipset και είναι ικανό για την χρονομέτρησης της μνήμης όχι μόνο ως DDR2-533, DDR2-667 και DDR2-800 αλλά και ως DDR2-1067 σε μια συχνότητα FSB 266MHz. Δεν επιτρέπουν τη συχνότητα μνήμης 1067MHz σε ένα 266MHz FSB όλα τα βασισμένα σε i975X mainboards επειδή εκείνη η συχνότητα δεν επικυρώνεται από JEDEC και αγνοείται από μερικούς κατασκευαστές. Το ASUS mainboard είναι απαλλαγμένο από τις προκαταλήψεις και επιτρέπει οποιοδήποτε devisor συχνότητας μνήμης διαθέσιμο στο chipset από την οργάνωση BIOS του.
Η δοκιμή συγκεντρώθηκε από τα ακόλουθα συστατικά:
* Intel Core 2 Extreme X6800 CPU (LGA775, 2.93GHz, 4MB L2 cache)
* ASUS P5W DH Deluxe mainboard (LGA775, Intel 975X Express)
* Memory:
* Corsair TWIN2X2048-8500C5 (DDR2-1067, 2 x 1024MB, 5-5-5-15)
* Corsair TWIN2X2048-6400C4 (DDR2-800, 2 x 1024MB, 4-4-4-12)
* PowerColor X1900 XTX 512MB graphics card (PCI Express x16)
* Maxtor MaXLine III 250GB hard disk drive (SATA-150)
* Microsoft Windows XP SP2 with DirectX 9.0c
Οι ανώτατες τοποθετήσεις απόδοσης επιλέχτηκαν στο BIOS των mainboard.
Bandwidth vs. Latency
Εύρος ζώνης εναντίον λανθάνουσας κατάστασης
Μετρήθηκε αρχικά το εύρος ζώνης και τη λανθάνουσα κατάσταση του υποσυστήματος μνήμης στις συνθετικές συγκριτικές μετρήσεις επιδόσεων.
Όπως μπορείτε να δείτε, οι τύποι μνήμης με τα διαφορετικά θεωρητικά εύροι ζώνης δεν διαφέρουν πολύ στην πράξη. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει μια διαφορά 100% στο θεωρητικό εύρος ζώνης μεταξύ DDR2-533 και DDR2-1067 ενώ η διαφορά μεταξύ των πρακτικών αποτελεσμάτων που επιτυγχάνονται με εκείνους τους τύπους μνήμης είναι 17% στο μέγιστο. Αυτή η κακή απόδοση γρήγορου DDR2 SDRAM οφείλεται στην αρχιτεκτονική του πυρήνα 2 Duo συστήματα στα οποία η μνήμη συνδέεται με την CPU μέσω chipset και δύο sequential buses. Σε αυτό το σχέδιο δεν είναι το εύρος ζώνης της dual-channel συχνότητας μνήμης που γίνεται η δυσχέρεια, αλλά το Quad Pumped Bus που συνδέει την CPU με τη North Bridge των chipset. Το μέγιστο θεωρητικό εύρος ζώνης του είναι 8.5GB/s στο Core 2 Duo σύστημα, ο οποίος είναι ίσος με μόνο το εύρος ζώνης δύο καναλιών DDR2-533 SDRAM. Γί αυτό δεν βλέπουμε μια πραγματικά μεγάλη αύξηση απόδοσης εάν χρησιμοποιούμε τη μνήμη γρηγορότερα από DDR2-533. Φαίνεται ότι δεν έχει οποιοδήποτε νόημα για τη μνήμη χρήσης γρηγορότερο από DDR2-533 στον Core 2 Duo. Αυτό δεν είναι αρκετά σωστό. Μειώσεις λανθάνουσας κατάστασης πρόσβασης μνήμης μαζί με τη συχνότητα, μπορεί κάποιος να δει στις πρακτικές δοκιμές.
Σχόλια
|
